Gözlük Takılmaz, Kullanılır!

Yıllarca büyük çerçeveli gözlükler kullandım. Çünkü yuvarlak, hafif, küçük ve renkli camlı güneş gözlükleri moda değildi ve mağazalarda bu tarz modelleri bulmak neredeyse imkânsızdı. Bu konuda uzun süre ciddi bir arayış içindeydim.

Bir gün, optik gözlükler satan bir mağazaya girdiğimde, küçük, yuvarlak, kare gibi sınırlı çerçeve seçenekleri arasında istediğime en yakın olan bir tanesini buldum. Satıcıya, bu optik gözlüğü güneş gözlüğüne çevirmek istediğimi söyledim ve lens renk seçeneklerini sordum. Bana yalnızca üç koyu renk sunuldu. Bunun üzerine, “Peki renkli cam bulabilir miyiz?” diye sordum. Satıcı, el boyaması camların da olduğunu, ancak iyi bir usta bulmak gerektiğini söyledi.

Ben de bu ustayı bulmak için araştırmalara başladım ve sonunda gerçekten işini bilen biriyle tanıştım. Üstelik ustanın elinde, geçmişe ait hiç kullanılmamış çerçeveler de vardı. Bu beni inanılmaz heyecanlandırdı.

İlk el boyaması lens tercihim mavi oldu. Tam da bu mevsimlerdeydi. Gri havayı sevmeyen biri olarak, hayata mavi camların ardından bakmak istedim. İlk taktığım anda büyük bir keyif aldım. Hemen ardından Prada gözlüğüme sarı lens yaptırdım. Çevremdeki bazı kişiler “Kaynakçı gibi olmuşsun” dediler. :)
(Koleksiyonumun ilk ürünlerini de onlar satın aldı!)
Söylenenleri pek umursamadan, içimden gelen renkleri kullanmaya devam ettim. Aslında o zamanlar gözlüklerime bugünün sosyal medya filtrelerini yansıtıyordum. Onlara da bu gözlüklerin hayatı “HD” gösterdiğini söyleyerek esprili bir dille kendimi ifade ettim.

Ve işte, tam o anda — 2004 Sonbaharı’nda — bir hobi satışa dönüştü.

Gözlük benim için neden kıymetli derseniz, çok iyi bir aksesuardır. Sezonda herkesin aynı markaların benzer ürünlerini kullandığını görmekten sıkılan biriyim. Bu yüzden, yaptığım işle — ki işim doğru ürünü doğru kişiyle buluşturmak — bireylerin özgün olabilmesi için kendi yarattığım renkli gözlüklerle onları buluşturmak istedim.

Çünkü benim için gözlük takılmaz...
Kullanılır.